อัศวินมังกร

ข้อมูลเบื้องต้น

            กาลครั้งหนึ่งที่ยาวนานเเละเเสนไกล มีเรื่องเล่ากันว่ามีอัศวินผู้กล้า ออกตามหามังกรผู้ซึ่งเป็นศัตรูผู้เดียวของเขา จากวันเป็นเดือนเเละจนเป็นหลายปี วันที่อัศวินรอคอยก็มาถึงเขาได้พบมังกรศัตรูของเขา  เเต่มังกรตัวนั้นได้ชราไปเสียเเล้ว อัศวินจึงหันหลังเเละเดินจากไป

เเต่มังกรตนนั้นลืมตาที่หนักอึ่งของตนออก เเล้วกล่าวกับอัศวินผู้นั้น

"ข้าอยากสู้กับเจ้า....ข้าอยากตายในการต่อสู้"

อัศวินหันหลังกลับ

"ถ้าเจ้าต้องการเช่นนั้น  ข้าจะให้ได้ ..."  

       มังกรขยับร่างกายตั้งท่าต่อสู้ที่ตนคุ้นเคย อัศวินชักดาบออก  ทั้งสองเริ่มต่อสู้กัน จนถึงการปะดาบครั่งสุดท้ายของอัศวิน ดาบของเขาเสียดเเทงกลางอกเกร็ดของมังกร เลือดหลั่งไหลรดตัวอัศวิน ชัยชนะเป็นของเขา

       มังกรล้มลงก่อนสิ้นใจเขาได้กล่าวว่า"ข้าขอมอบพลังมังกรของข้าให้เเก่เจ้า" อัศวินรู้สึกสิ่งที่ต่างไปจากเดิม เขาได้รับพลังมังกรไปเเล้ว

 

เนื้อเรื่อง

        คามูลเขาเป็นลูกชาวไร่เขาไม่ชอบชีวิตของเขาเลย จนวันหนึ่งเขาเข้าไปในเมืองกับพ่อเพื่อขายผลผลิตตามปกติ คามูลได้ฟังเรื่องจากคนในเมืองซึ่งเป็นข่าวลือที่ทำให้เขาใจเต้น

 ซึ่งเป็นเรื่องของอัศวินที่ได้รับพลังมังกรความทะเยอทะยานเริ่มผุดขึ้นในใจของเขา 
         นี้ล่ะจะทำให้เขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ใครๆต้องก้มหัวให้เขาผู้นี้ที่มีพลังมังกร  ไม่นานเด็กหนุ่มก็ออกตามหามังกรทิ้งอดีตไว้เบื้องหลัง เขาผ่านอุปสรรคทั้ง สภาพอากาศที่โหดร้าย โจร
 จนตัวเขาเเข็งเเกร่ง.....

เเล้ววันหนึ่งในระหว่างที่เขาเดินทางไปที่เมืองเรโรเรน เขาได้พบสิ่งที่เขาตามหามาตลอด 7ปี  มังกรเกร็ดสีม่วงทมิฬ บินผ่านเขาราวกับเป็นใจให้ได้พบ    เขาออกวิ่งตามมังกรจนพบภูเขาที่มังกรอาศัย มันสูงมาก เเต่ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเขา เขาเริ่มปืนเขาลูกนั้นจนมาถึงยอดในเวลา3วัน

        ใจเขาเริ่มเต้น  วันนี้ที่เขาจะได้เป็นผู้ยิ่งใหญ่ เขาเลียริมฝีปาก

 เดินไปในถ้ำเพื่อหามังกรซึ่งกำลังหลับไหลอยู่
เขาชักดาบออกมาเเล้วชั่งใจคิด    มังกรลืมตาเเล้วยืดตัวขึ้นด้วยทีท่าสง่างามเเต่คามูลไม่อาจเห็นความงดงามนั้น
"เจ้ารู้ไหม ว่าข้ามาทำไม" คามูลถาม

"รู้สิ ในไม่กี่ปีที่ผ่านมามีคนเเบบเจ้ามาตามหาข้าทั้งมากมาย"
มังกรตอบ
"งั้นก็ดี ข้าจะได้ไม่ต้องสาธยายให้มากนัก"
มังกรชำเลืองดูคามูล
"ข้าเองก็รอเจ้ามานาน...."มังกรกล่าวขึ้น
     คามูลตกใจที่ได้ทราบเเต่เขาก็ดีใจที่มังกรเห็นเขาเป็นศัตรูที่สมควรเเก่การสู้  เขากำดาบเเน่น ไม่มีอะไรจะเสียเเก่เขาอีกเเล้ว เขาทิ้งทุกอย่างเพื่อสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า

     คามูลวิ่งเข้าหามังกรหวังปลิดชีพด้วยดาบเเรกมันไม่ง่ายขนาดนั้น มังกรมองดูตัวเขาอย่างพิจารณา คามูลวิ่งไปรอบๆมังกร จนได้จังหวะเขาวิ่งรอดใต้ตัวมังกร เเล้วแทงดาบเข้าสู้หัวใจมังกรมิดด้ามมันง่ายซะเหลือเกินเป็นสิ่งที่เขาคิด......          
      เลือดมังกรไหลอาบตัวเขา มังกรล้มลง เหลือเพียงเด็กหนุ่ม เขารู้สึกมีพลังมากมายไหลพลั่งพรูเข้ามาในตัวเขา
มันมากจน... ตัวเขาอาจหายไป...

          เด็กหนุ่มเดินออกมาจากนอกถ้ำสู้ ท้องฟ้าใกล้ตกดินเขาหลับตาสูดกลิ่นอายที่คุ้นเคยตลอด 134ปี จากนี้เขาจะได้ใช้ชีวิตที่ธรรมดาไม่ทั้งถูกไล่ฆ่าอีกต่อไป

          เขาลืมตาเผยให้เห็นสีม่วงทมิฬเหมือนกับเกร็ดของเขาเอง "เป็นร่างกายที่เเข็งเเกร่งดุจหินเหล็ก...เเต่..."